Film Socialisme (Jean-Luc Godard, 2010)

Hoy he visto la última película de Godard.

Leo cosas, y leo Inaccesible e incomprensible para todo el mundo (...) Es una obra realmente bella, llena de sugestivas imágenes, pero la belleza carente de significado no es arte.
Pienso cosas, y pienso, cómo puede caber tanta estupidez dentro de un solo crítico.

¿Qué es el significado? Digo, mi casa es azul. Sabéis que me estoy refiriendo a mí, mía, casa, construcción, hogar, de color, azul, mar, cielo. Si eso es la significación, y me consta que para algunos lo es, no, 'Film Socialisme' no significa nada.

¿Y la sugestión, la evocación de una imagen, no es significado? Veo a una chica bonita, veo cómo su boca se abre, y maúlla, y es dulce, y gira la cabeza. Y gira la cabeza, hacia la derecha, y eso significa algo. Y la imagen de un gato significa algo. Y la poesía significa algo. Y el ruido digitalizado significa algo. El mar, lo significa todo.

Photobucket


Prefiero pensar en lo que dijo Cibrán, que dijo, A cuestión do pasado neste filme está bastante presente. [...] Volve sobre a historia, sobre os enfrontamentos e as guerras, coa perspectiva que ten el de intelectual de oitenta anos tan listo, tan listo, tan listo, que se pode permitir unha visión completamente sarcástica e desgarradora. E nesa ironía pode haber cinismo, pero case todo o que se di é dunha lucidez que asusta.

Photobucket


Nunca pensé que ver una película de Godard fuera una tarea difícil, ni siquiera las cuatro horas y media de 'Histoire(s) du cinéma', que no se me pudieron hacer más suaves. Hay quien opina que el arte tiene que doler.
Sin embargo, la palabra exacta de lo que él ejerce en mí, es hipnosis. Cada vez que veo una película de Godard de más allá de los años 70, es como si meciera un péndulo, duerme, delante de mis ojos. Y sólo oigo el mar, y veo las olas, y puedo estar haciendo esto durante horas, completamente anestesiada, escuchándole hablar de Vietnam, de Palestina, qué me importa el significado de ese caos. Nosotros descubrimos la guerra sólo una vez, pero la vida la descubrimos muchas veces. Y la vida está en la propia existencia de cada una de esas imágenes, más que en la búsqueda de su significado. Yo pronuncio la palabra A r g e l i a, y la acompaño de una imagen, y no te atrevas a negarme que eso no crea significado en tu mente.

De todos modos, a veces no encuentro tantas diferencias entre aquel Jean-Luc y éste de ahora. Une femme est une femme y una obsesión es una obsesión.

Photobucket

Photobucket

Comentarios

  1. Estou dacordo, Godard é o mesmo Godard... Pero agora véxoo máis sabio. Non máis listo nin máis intelixente, pero si máis sabio dalgunha maneira.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Blog (Elena Trapé, 2010)

Neighbors (Nicholas Stoller, 2014) / Wish I Was Here (Zach Braff, 2014)

La fille du 14 juillet, Swim Little Fish Swim, Sous la jupe des filles, Ocho apellidos vascos, 3 bodas de más